Bilim insanları 10 milyar dolarlık güçlü James Webb Uzay Teleskobu‘nu kullanarak kozmosun derinliklerine baktı ve ilk kez son derece eski bir galaksinin içindeki yıldız kümelerinin görüntülerini yakaladı.
Görüntülerde, yerçekimsel olarak bağlı yıldız grupları olan bu yıldız kümelerini, evrenin yaratılışından sadece 460 milyon yıl sonra var oldukları haliyle görülüyor. Bu, kozmik zamanın yüzde 97’sine bakmak anlamına geliyor.
Derin uzay görüntüsü Webb teleskobu sayesinde.
Bu son derece derin uzay görüntüsü, Webb teleskobunun eşi benzeri görülmemiş hassasiyeti (21 fit genişliğindeki altın kaplama aynaları son derece zayıf ışık kaynaklarını tespit ediyor) ve “kütleçekimsel mercek” adı verilen doğal bir fenomen sayesinde mümkün oldu.
Ön planda, her biri yüz milyarlarca yıldız, milyonlarca kara delik ve belki de trilyonlarca gezegen içeren devasa bir galaksi kümesi yer alıyor. Bu galaksilerin birleşik kütlesi, bir şilte üzerinde oturan bir bowling topu gibi uzayı büküyor. Dev bir büyüteç merceği yaratıyor.
Başka hiçbir teleskop bu keşfi yapamazdı.
Webb teleskobunu yöneten Uzay Teleskobu Bilim Enstitüsü’nden astrofizikçi Larry Bradley yaptığı açıklamada, “Webb’in yakın kızılötesi dalga boylarındaki inanılmaz hassasiyeti ve açısal çözünürlüğü, devasa ön plan galaksi kümesinin sağladığı yerçekimsel mercekleme ile birleşerek bu keşfi mümkün kıldı” dedi.
Nature bilim dergisinde yayınlanan yeni araştırmayı yöneten Bradley, “Başka hiçbir teleskop bu keşfi yapamazdı” diye ekledi.
Nesnelerin ayna görüntülerini yaratabilir.
Sağda: Bu görüntüdeki neredeyse her nesne bir galaksinin tamamıdır (ön plandaki altı köşeli yıldızlar dışında). Merkezdeki beyaz galaksiler kütleçekimsel merceği oluşturan SPT-CL J0615-5746 büyük galaksi kümesini oluşturuyor.
Solda: Merceklenmiş ya da büyütülmüş iki galaksi. “Kozmik Mücevherler yayı” olarak adlandırılan alttaki galaksi, bir dizi ayrı yıldız kümesiyle birlikte gösteriliyor. Aslında beş tane var, ancak yerçekimsel merceklenme bazen, uzaydaki tüneğimizden doğru görüntüleme hizalaması altında, nesnelerin ayna görüntülerini yaratabilir.
Bugün, Webb’in yardımıyla, bu önemli nesneleri görebiliyoruz.
Gökbilimciler Webb’i ilk yıldızların ve galaksilerin oluşumu hakkında bilgi edinmek için kullanıyorlar. Dahası, gökbilimciler bu ilk galaksilerin erken evrene yoğun radyasyon yaydığından ve sonunda uzayı doyuran yoğun gaz bulutlarını parçalayarak onu büyük ölçüde opak hale getirdiğinden şüpheleniyorlar. Nihayetinde bu, evrenin “Karanlık Çağlarını” sona erdirdi. Parlak yıldız ışığı artık gizlenmiyor; evren başladıktan yaklaşık 1 milyar yıl sonra ışık nihayet serbest kaldı.
Stockholm Üniversitesi’nde astronom olan ve aynı zamanda araştırmayı kaleme alan Angela Adamo yaptığı açıklamada, “Webb görüntülerini ilk kez açtığımızda yaşadığımız şaşkınlık ve hayret inanılmazdı” dedi. “Bir taraftan diğerine yansıtılmış küçük bir parlak noktalar zinciri gördük – bu kozmik mücevherler yıldız kümeleri! Webb olmasaydı bu kadar genç bir galakside yıldız kümelerine baktığımızı bilemezdik!”
Webb teleskobu benzersiz başarılara ulaşıyor.
NASA, ESA ve Kanada Uzay Ajansı arasında bilimsel bir işbirliği olan Webb teleskobu, kozmosun derinliklerine bakmak ve erken evren hakkında yeni bilgiler ortaya çıkarmak için tasarlanmıştır. Ama aynı zamanda galaksimizdeki ilgi çekici gezegenlerin yanı sıra güneş sistemimizdeki gezegenleri ve uyduları da inceliyor.
Dev ayna: Webb’in ışığı yakalayan aynası 21 feet genişliğindedir. Bu, Hubble Uzay Teleskobu’nun aynasından iki buçuk kat daha büyük. Daha fazla ışık yakalamak Webb’in daha uzak, eski nesneleri görmesini sağlar. Yukarıda açıklandığı gibi, teleskop 13 milyar yıl önce, Büyük Patlama’dan sadece birkaç yüz milyon yıl sonra oluşan yıldızlara ve galaksilere bakıyor.
Wisconsin-Milwaukee Üniversitesi’nde gökbilimci ve Manfred Olson Planetaryumu’nun yöneticisi olan Jean Creighton 2021 yılında Mashable’a verdiği demeçte “Oluşan ilk yıldızları ve galaksileri göreceğiz” dedi.
Kızılötesi görünüm: Büyük ölçüde bizim için görünür olan ışığı görüntüleyen Hubble’ın aksine, Webb öncelikle bir kızılötesi teleskoptur, yani kızılötesi spektrumdaki ışığı görüntüler. Bu sayede evrenin çok daha büyük bir bölümünü görebiliyoruz. Kızılötesi, görünür ışıktan daha uzun dalga boylarına sahiptir, bu nedenle ışık dalgaları kozmik bulutlardan daha verimli bir şekilde kayar; ışık, bu yoğun şekilde paketlenmiş parçacıklarla sık sık çarpışmaz ve bunlar tarafından saçılmaz. Sonuç olarak Webb’in kızılötesi görüşü Hubble’ın giremediği yerlere girebiliyor.
“Perdeyi kaldırıyor” diyor Creighton.
Webb teleskobu, özel ekipmanlar taşıyor.
Uzak ötegezegenlere bakıyor: Webb teleskobu, bu uzak dünyaları anlamamızda devrim yaratacak spektrograf adı verilen özel ekipmanlar taşıyor. Bu aletler, ister gaz devleri ister daha küçük kayalık dünyalar olsun, uzak ötegezegenlerin atmosferlerinde hangi moleküllerin (su, karbondioksit ve metan gibi) bulunduğunu deşifre edebilir. Webb Samanyolu galaksisindeki ötegezegenlere bakacak.
Center for Astrophysics-Harvard & Smithsonian’da ötegezegen araştırmacısı ve astrofizikçi olan Mercedes López-Morales 2021’de Mashable’a “Hiç düşünmediğimiz şeyler öğrenebiliriz” dedi.
Gökbilimciler şimdiden 700 ışık yılı uzaklıktaki bir gezegende ilgi çekici kimyasal reaksiyonları başarıyla buldular ve yukarıda açıklandığı gibi, gözlemevi evrende en çok beklenen yerlerden birine bakmaya başladı: TRAPPIST güneş sisteminin kayalık, Dünya büyüklüğündeki gezegenleri.
Kaynak: mashable.com
